Köyden kente göç, kent kültürünü karma kültür haline getirdi. Kültürler arasında bocalayan, köylü mü kentli mi olduğu belli olmayan insan tipleri kültür çatışmalarının örneğini sergiledi, diyerek yazılı basın açıklaması yaptı.
Şenocak şunları söyledi:”Bilim, teknoloji, ulaşım ve bilişim hizmetlerindeki gelişmeler, köy kültürünü değiştirdi. Dolayısıyla kent kültürü de modernleşti. Farklı bölgelerin kültürleriyle zenginleşen kentler, kendi örf, adet ve geleneklerini yaşatmaya çalışan insanların modern kent kültürü karşısında kendilerini değiştirmeye zorladıkları görüldü. Kendi hayat tarzını yaşamaya çalışan insanlar, modern kent kültürüyle çatışmaya girdiler.
Karma kültür, insanların değer yargılarını da etkileyerek erozyona uğrattı. Merhamet, sevgi, komşu hakkı, yardımlaşma, ziyaret, kimsesiz ve korunmaya muhtaç olanlara yardım, destek v.s. değerler yıprandı. Tamamen menfaat temeli üzerine kurulu bir toplum oluştu.
Modern kent kültürünün bu çarpık yapısı içinde insanların yaşamlarını düzene koyan tek şey İslam oldu. Farklı anlayış, dil, din, renk, inanç ve mezhep anlayışı İslam’ın getirdiği birlikte yaşama anlayışı ile vücut buldu. Bu nedenle insanlar birbirini tanıma, anlama, farklı kültürü kabullenme anlayışı ile bir arada yaşamayı öğrendi. Ancak İslam toplumlarında İslam’ın emrettiği şekilde birlikte yaşamak zaman zaman aksadı. Çatışmalar doğdu. Müslümanlar acı çekti, gözyaşı döktü. Müslümanlar arasında kin, nefret ve ihanet yaygınlaştı. Bunun nedeni İslam’ın yeterince anlaşılamamış olmasıdır. Bu nedenle barış ve huzur sağlanamıyor.
Ahlak kavramından uzaklaşan İslam dünyası, barış, huzur ve kardeşlik duygularıyla yaşama sanatını rafa kaldırdı. Birlikte yaşama hukuku yok edildi. İslam’ın karşı çıktığı ötekileştirme meşrulaştı. Ahlaksızlık, ötekileştirilen insanlara zulüm, hırsızlık, hırs, kayırmacılık, Kur’an’ı Kerim’de yeri olmayan söz ve davranışların “Allah’ın emri” algısının oluşturulmaya çalışılması neticesinde birbirini anlamayan düşman kitleler oluşturuldu. Hâlbuki Kur’an’ı Kerim, ahlak ve hukuk kurallarını belirleyen, farklı kimliklerin bir arada yaşamalarını sağlayan ilahi nizam kitabıdır. “Bölünmeyin, parçalanmayın. Allah’ın ipine sımsıkı sarılın.” Diye buyuran Yüce Allah (c.c), İslam coğrafyasını kana bulayanları, Müslümanların kanının dökülmesine ve acı çekmelerine neden olanları, Müslümanların barış, huzur, kardeşlik duyguları içinde yaşamalarını engelleyenleri lanetler.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) döneminde azınlıklara hoşgörü ile yaklaşılmış, inanç ve vicdan hürriyeti tanınarak birlikte yaşama hukuku geliştirilmiştir. Farklı kültürlere mensup insanlar 1444 yıl önce daha mutlu, huzurlu, barış ve kardeşlik duyguları içinde birlikte yaşıyorlardı. Aynı şeyleri bugün için maalesef söyleyemiyoruz. Bunun nedeni İslam coğrafyasında yaşanan elim hadiseler, haksızlık ve hukuksuzluklar, imanın zayıflaması, şahsi menfaatlerin insanı gerçek idrak anlayışından uzaklaştırması, erdem, fazilet gibi duyguların yok edilmesi, birlikte yaşama sanatının, ego’nun “önce ben” düşüncesiyle erozyona uğraması, ibadet, inanç ve dini söylemlerin gücün emir ve görüşlerini yansıtacak şekilde siyasallaşması, ahlak ve hukuk ekseninde Müslümanları yozlaştırmıştır. Bu nedenle İslam dini farklı algılanıyor. Sadece Avrupa’da değil, ülkemizde de islamofobi oluşturuluyor ve yaygınlaşıyor. Devlet bunun önlemini almalıdır. Hıristiyan dünyasında birlikte yaşama hukuku daha gelişmemişken, İslam dünyasında farklı kültürler birlikte yaşıyorlar, toplumsal sorunları birlikte çözmeye çalışıyorlardı. Azınlıkların hakkına ve hukukuna, insan gibi yaşama değerlerine saygı gösteriliyor, onların kendi değerlerini yaşamalarına izin veriliyor ve korunuyordu.
Din-Bir-Sen olarak, mübarek üç ayların içinde İslam âleminin barış, huzur, merhamet ve hoşgörü duyguları, şefkat, adalet, erdem ve fazilet, yardımlaşma, koruma ve kollama duyguları içinde hareket ederek birlikte yaşama ahlakını ve hukukunu yeniden tesis edip yaşanabilir bir toplum oluşturacağına inanıyorum.”
