YYA- Diyanet İşleri Başkanlığı 633 Sayılı Teşkilat Kanununda 6002 Sayılı kanunla değişiklik yapılarak Başkanlıkta 200 adet Diyanet İşleri Uzmanı 50 adette uzman yardımcılığı kadrosu ihdas edilmiş, bu kadroların 40’ına atama yapılmıştı.

6002 Sayılı kanunla yapılan değişiklikte, Başkanlık teşkilatında uzun süredir görev yapan APK, Eğitim ve Din Hizmetleri Uzmanları ile ilgili bir düzenleme yapılmaması Diyanet İşleri Uzmanları ile APK, Eğitim ve Din Hizmetleri Uzmanları arasındaki maaş farkını adeta uçurduğu iddia ediliyor. Diyanet İşleri Başkanlığı’nda uzun yıllardır görev yapan ¼ ‘ndeki 2 çocuklu bir APK Uzman 2.885 lira, Eğitim Uzmanı 2.895 lira, Din Hizmetleri Uzmanı ise 2.895 lira maaş alırken, 6002 Sayılı Kanunla yapılan değişiklikle yeni göreve başlayan Diyanet İşleri Uzmanı 5.125 lira, Uzman Yardımcısı ise 3.650 lira alıyor.

ahaberim.com’a verilen bilgiye göre, 30 yıl görev yaptıktan sonra emekliye ayrılan APK, Eğitim ve Din Hizmetleri Uzmanlarına 1.600 lira emekli maaşı bağlanırken, Diyanet İşleri Uzmanına 2.900 lira maaş bağlanıyor. Bu kadrolar arasındaki ücret uçurumunun çalışma barışını bozduğu, personelin moral ve motivasyonunu olumsuz etkileyerek verimin azalmasına ve huzursuzluğa neden olduğu belirtiliyor. Görev, yetki ve sorumluluk bakımından aralarında farklılık olmadığı halde, maaş ve ücretlerdeki farklılık, eşit işe eşit ücret adı altında çıkarılan 666 Sayılı KHK’nin ruhuna aykırı olduğu iddia ediliyor.

DİN BİR-SEN ÇALIŞMA YAPIYOR

Demokratik Sendikalar Federasyonu (DESK)’na bağlı Din Bir-Sen’in konuyla ilgili çalışma yaptığı belirtiliyor. Görüşüne başvurduğumuz DESK ve Din Bir-Sen Genel Başkanı Lütfi Şenocak, Diyanet İşleri Başkanlığı’nda görev yapan uzmanlar arasındaki ücret dengesizliği vicdanları yaralayacak boyuttu. Uzun yıllardır görev yapan uzmanlar ile yeni göreve başlayan uzmanların arasında cidden büyük ücret adaletsizliği var. Hatta uzman yardımcısı bile APK, Eğitim ve Din Hizmetleri Uzmanından fazla ücret almaktadır, diyerek şunları söyledi:

“DESK ve Din Bir-Sen olarak bu konuda bir çalışma başlattık. Konunun takipçisi olacağız. Allah (c.c.) bile böyle büyük bir adaletsizliğe rıza göstermez. Mağdur durumdaki uzmanların mağduriyetlerinin giderilmesi noktasında 633 Sayılı Kanunda bir değişiklik yapılabilir. Buna eklenecek geçici bir madde ile APK, Eğitim ve Din Hizmetleri Uzmanları “Diyanet İşleri Uzmanlığı” kadrosuna atanır ve sorun kökten çözülmüş olur. Halen merkezde 60, il ve ilçe olmak üzere taşrada 90 kadar Eğitim ve Din Hizmetleri Uzmanının çalıştığını biliyorum. Bu uzmanların maddi ve manevi mağduriyetleri giderilmelidir. Böylece kurum içinde huzur tesis edilebilir.”

ÇÖZÜMÜ NEDİR?

Söz konusu kanuna eklenecek geçici bir maddeyle sorunun kökten çözüleceği belirtiliyor. Peki, nasıl bir geçici madde eklenebilir? Konunun uzmanları, 633 sayılı yasaya Plan Bütçe Komisyonu Başkanlığı’nda yapılacak bir düzenleme ile aşağıdaki gibi bir geçici madde ilave edilebileceğini belirtiyorlar. Taslak şöyle:

Madde: 633 Sayılı Kanunun geçici 13’ncü maddesinin 4. Fıkrasından sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

“Bu kanun yürürlüğe girdikten sonra Başkanlık Merkez Teşkilatında Araştırma Planlama ve Koordinasyon Uzmanı, Eğitim Uzmanı ile Din Hizmetleri Uzmanı kadrolarında bulunanlar Diyanet İşleri Uzmanı kadrosuna atanmış sayılırlar.”

GEREKÇESİ NEDİR?

Uzmanlar konuyla ilgili olarak, yukarıdaki kanun taslağının gerekçelerini de belirtiyorlar. İşte bu taslağın gerekçeleri:

1-      Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde APK, Eğitim ve Din Hizmetleri Uzmanları ile yeni ihdas edilen Diyanet İşleri Uzmanları ve Uzman Yardımcılığı kadrolarında bulunanlar arasında öğrenim düzeyi, mesleki kariyer, görev, yetki ve sorumluluk açısından aralarında herhangi bir fark bulunmaması, eşit işe eşit ücret adı altında çıkarılan 666 Sayılı KHK’nin ruhuna aykırı bir durum arz etmektedir.

2-      Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde APK Uzmanı, Eğitim Uzmanı, Din Hizmetleri Uzmanı ve Diyanet İşleri Uzmanlığı gibi farklı uzman kadrolarının bulunması ve bunlar arasında iki katına varan büyük ücret farklılıkları kurum içerisinde hem çalışma barışı hem de verimlilik ve motivasyonun bozulması bakımından ayrıca ileride telafisi imkânsız sonuçlar doğurması açısından ciddi problem oluşturmaktadır.